Ժողովուրդ հայոց, որ ի Հայաստան, յԱրցախ եւ ի սփիւռս աշխարհի,
նորոգուի՛ր յարութեան հաւատքով եւ ապրի՛ր յարութեան շնչով,
որպէսզի կեանք ունենաս, ինչպէս Աւետարանն է բնորոշում՝ «առաւել
կեանք»:
եպի
մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի հրաշափառ Սուրբ Հարություն առաջնորդող ապաշխարության
ճանապարհը, որ կոչվում է Մեծ պահք, կիսվում է Միջինքով: Միջինքը
կանգառ է, որտեղից նայելով հետ, տեսնում ես անցած ճանապարհդ, շունչ
քաշում, զորանում՝ շարունակելու ճանապարհի մյուս կեսը: Այս տարի
Միջինքը մարտի 15-ին էր:
Միջինքին Մեծ պահքը չի ընդհատվում, պահեցողները շարունակում են պահք
պահել: Այդ օրն անդրադառնում ենք, որ մինչ Հիսուսի հրաշափառ Հարությունը՝
Սուրբ Զատիկը, մնացել է քսանչորս օր, եւ որ դեռեւս խոկման, ինքնաքննության,
զղջման ու ապաշխարության օրեր են: Մինչ Հարության տոնի ուրախությունը,
պահեցողության օրերը հնարավորություն են տալիս յուրաքանչյուրին անդրադառնալ
սեփական կյանքին, ներել, խնդիրները հարթել եւ բարեգործություն անել:
Միջինքին
եկեղեցական արարողություններն այնքան էլ հարուստ չեն: Միայն այդ
օրվանից սկսած` Խաղաղական ժամերգության ընթացքում, սկսում են երգվել
«Ստեղի»՝ ծանր, հանդիսավոր ձայնեղանակով շարականների հատվածներ:
Մեծ պահքի ընթացքը փոքր-ինչ մեղմելու համար հայոց կենցաղում ընդունված
է Միջինքի ծեսը: Տներում պատրաստում են Միջինքի բաղարջ հաց, կարկանդակ,
կուտապ, գաթա եւ այլն: Հացի կամ գաթայի մեջ դնում են նշան՝ մետաղադրամ
կամ փոքրիկ խաչ: Երբ տեղի է ունենում ընտանեկան ճաշ կամ հասարակական
հավաքույթ, հացը կամ գաթան կտոր-կտոր բաժանվում է, եւ բոլորի ուշադրությունը
սեւեռվում է տարվա բախտավորին գտնելու վրա. այս դեպքում նա է, ում
բաղարջահացից դուրս է գալիս նշանը:
Շիրակի
թեմի Առաջնորդ բարձրաշնորհ Տ. Միքայել արքեպիսկոպոս Աջապահյանի հայրական
օրհնությամբ թեմի Երիտասարդաց միությունը որոշեց միասնական նշել
Միջինքը եւ կազմակերպեց Միջինքի գաթաների օրհնություն:
Երիտմիության նախաձեռնությամբ կազմակերպված գեղեցիկ միջոցառմանը
միացան թեմի տարբեր համայնքներ եւ կրթական հաստատություններ:
Սուրբ Ամենափրկիչ եկեղեցում միջոցառումն սկսվեց միասնական աղոթքով:
Որից հետո հոգեւոր հայրերն օրհնեցին բերված գաթաները: Հենց եկեղեցու
բակում կատարվեց գաթաների հյուրասիրություն: Երիտասարդները, գաթայի
հետ, ներկաներին ու անցորդներին բաժանեցին տեղեկատվական եւ հոգեւոր
խրատով թերթիկներ:
Բայց ինչ երիտասարդական հավաք, առանց երգ ու խաղերի: Հոգեւոր երգերին
հաջորդեցին աստվածաշնչյան խրատները: Վերջում Ս. Յոթվերք առաջնորդանիստ
եկեղեցում մասնակիցները ներկա գտնվեցին երեկոյան ժամերգության:
Նշենք, որ, նորովի զորացած, շարունակվում է ճանապարհը դեպի Սուրբ
Հարություն…
եպի
մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի հրաշափառ Սուրբ Հարություն առաջնորդող ապաշխարության
ճանապարհը, որ կոչվում է Մեծ պահք, կիսվում է Միջինքով: Միջինքը
կանգառ է, որտեղից նայելով հետ, տեսնում ես անցած ճանապարհդ, շունչ
քաշում, զորանում՝ շարունակելու ճանապարհի մյուս կեսը: Այս տարի
Միջինքը մարտի 15-ին էր: 
Միջինքին
եկեղեցական արարողություններն այնքան էլ հարուստ չեն: Միայն այդ
օրվանից սկսած` Խաղաղական ժամերգության ընթացքում, սկսում են երգվել
«Ստեղի»՝ ծանր, հանդիսավոր ձայնեղանակով շարականների հատվածներ:
Մեծ պահքի ընթացքը փոքր-ինչ մեղմելու համար հայոց կենցաղում ընդունված
է Միջինքի ծեսը: Տներում պատրաստում են Միջինքի բաղարջ հաց, կարկանդակ,
կուտապ, գաթա եւ այլն: Հացի կամ գաթայի մեջ դնում են նշան՝ մետաղադրամ
կամ փոքրիկ խաչ: Երբ տեղի է ունենում ընտանեկան ճաշ կամ հասարակական
հավաքույթ, հացը կամ գաթան կտոր-կտոր բաժանվում է, եւ բոլորի ուշադրությունը
սեւեռվում է տարվա բախտավորին գտնելու վրա. այս դեպքում նա է, ում
բաղարջահացից դուրս է գալիս նշանը: 
Շիրակի
թեմի Առաջնորդ բարձրաշնորհ Տ. Միքայել արքեպիսկոպոս Աջապահյանի հայրական
օրհնությամբ թեմի Երիտասարդաց միությունը որոշեց միասնական նշել
Միջինքը եւ կազմակերպեց Միջինքի գաթաների օրհնություն: 