Ընթացիկ համար

Քեզ համար   

Մանուկներին

Արխիվ

Քարոզները

Բացիկներ

ՍԱՀՄԱՆԱՊԱՀՆԵՐԻ ԵՎ ՃԱՄԲԱՐԱԿԱՆՆԵՐԻ ՏԱՐԻՆԵՐԻ
ԲԱՐԵԿԱՄՈՒԹՅՈՒՆԸ

յս տողերը հիմա չէին գրվի, եթե, հանգամանքների բերումով, չհանդիպեի մեր մշտարթուն բարեկամներին: Առիթը, Շիրակի թեմի Եղնաջուր գյուղի հարակից ռուսական սահմանապահ ուղեկալում տեղադրվելիք, բարեկամության խաչի օծումն էր:

Հոկտեմբերի 1-ին այդ առիթով մեծաթիվ հյուրեր էին ներկա սահմանապահ ուղեկալում: Հանդիսավոր արարողակարգն սկսվեց խաչի բարձրացմամբ, որին մասնակցեց նաեւ տարածաշրջանի հոգեւոր հովիվ Տ. Հակոբ քհն. Գրիգորյանը: Այնուհետեւ, ձեռամբ հանդիսակատար Քահանա Հոր, կատարվեց նորոգ տեղադրյալ խաչի սրբալույս Մյուռոնով օծման արարողակարգը:

Սահմանապահ այս ուղեկալի եւ Հայ Առաքելական Եկեղեցու հետ կապը դրված է ամուր հիմքերի վրա: Տարիներ առաջ էր, երբ առաջին անգամ ուղեկալի ավագ Արթուր Ամիրյանի մեքենան կանգ առավ, Եղնաջուր գյուղում գործող, Շիրակի թեմի «Վերադարձ դեպի բնություն» ճամբարի մոտ: Ներս մտնելու թույլտվություն ստանալով՝ ավագը ծանոթացավ ճամբարի ղեկավարության հետ եւ տեղեկացավ ճամբարականների առօրյային: Հենց այդ օրվանից էլ հիմք դրվեց բարի մի գործի՝ ճամբար-ուղեկալ բարեկամության:

Հինգ տարուց ավել՝ ամեն տարի շարունակվում են այցելություները ճամբար, սահմանապահների նախաձեռնությամբ կազմակերպվում են ռազմահայրենասիրական դասեր, որոնք ուղեկցվում են պրակտիկ պարապմունքներով: Դասերի ժամանակ երեխները շատ տեսական գիտելիքներ են ձեռք բերում, ծանոթանում հայրենիքի սահմաններին, մոտիկից տեսնում հայ-թուրքական սահմանը, մասնակցում զենքի քանդման եւ հավաքման պարապմունքներին:

Այս անցնող տարիների ընթացքում ճամբար են այցելել սահմանապահ ուղեկալի բոլոր ղեկավարները: Սահմանապահները երեխաների հետ անցկացնում են նաեւ ֆուտբոլի, վոլեյբոլի մրցումներ եւ, մեծ եղբոր բարեհոգությամբ, միշտ թույլ տալիս, որ հաղթեն փոքրերը: Շատ հաճախ կազմկերպվում են մշակութային փոքրիկ երեկոներ, որոնց ընթացքում միասին երգում են հայրենասիրական ու ազգագրական երգեր, իսկ ճամբարականները պարում ու ասմունքում են հարազատ հյուրերի համար: Ապա, սահմանապահների իսկ կողմից ավանդության վերածված, հյուրասիրության ընթացքում բոլորը ճաշակում են քաղցրավենիք ու պաղպաղակ, որոնք միշտ իրենց հետ բերում են սիրված բարեկամները: Այս կապն է՛լ ավելի ամրապնդվեց հոգեւոր առումով, երբ ամենամյա մկրտության կնքահայրը լինելու ցանկություն հայտնեց ուղեկալ սահմանապաներից մեկը:

Դժվար է բառերով նկարագրել այն հոգատարությունն ու պաշտպանվածությունը, որ զգում ես ուղեկալի ամենաավագից մինչեւ շարքային զինվորի կողմից: Ամեն անգամ, երբ ինձ հարցնում են, թե վտանգավոր չէ՞ երեխաներին տանել ճամբար, որ գտնվում է սահմանին, ես վստահ ու համոզված պտասխանում եմ՝ դա ամենաապահով վայրն է, քանի որ այնտեղ ծառայություն են իրականացնում իրենց գործին նվիրյալ մարդիկ:

Ճամբարականները միշտ փոխարինում են միմյանց, սակայն բարեկամությունը գնալով ավելի ու ավելի խոր արմատներ է գցում՝ իր պատմության գրված ու, ինչու չէ նաեւ գրվելիք, էջերը զարդարելով նորանոր անմոռանալի իրադարձություններով:

Շնորհակալություն ձեզ, մեր լավ բարեկամներ, հոգատարության ու ջերմության համար:

ԼՈՒՍԻՆԵ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ
ԼՈՒՍԱՆԿԱՐՆԵՐԸ՝ ՀԵՂԻՆԱԿԻ

>>>