Ընթացիկ համար

Քեզ համար   

Մանուկներին

Արխիվ

Քարոզները

Բացիկներ

ՄԵԾ ՊԱՐԳԵՎԸ

արեկամներից մեկն ուսուցչին մի մուրհակ տվեց, որպեսզի դրանով իր չքավոր աշակերտներից մեկին, Կաղանդի առիթով, կոշիկ գնի: Թաղն աղքատ էր, ու բոլոր աշակերտներն էլ կոշիկի կարիք ունեին: Հետեւաբար ուսուցիչը խորհեց վիճակահանությամբ որոշել, թե ո՞ւմ պետք է տալ կոշիկը: Տղաներից մեկը՝ Սարոն, աղքատներից աղքատն էր: Նա երազում էր այդ նոր կոշիկի մասին եւ հաճախ էր կրկնում. «Եթե այդ կոշիկները ես շահեմ, Ս. Ծննդին, մեծ մայրիկիս հետ, Ս. Պատարագ կգնամ»: Սարոն ո՛չ հայր ուներ, ո՛չ մայր:

Վերջապես եկավ կաղանդը: Ուսուցիչը դասարանում մի խղճուկ ծառ հարմարեցրեց: Ծառի գագաթին ծածանվում էր մեծ պարգեւը՝ կոշիկի մուրհակը: Ծառի ճյուղերին ուրիշ մի քանի խղճուկ խաղալիքներ էին կախված: Քառակուսի թղթիկի վրա ամեն աշակերտ իր անունը պիտի գրեր, հետո ծալեր ու նետեր գլխարկի մեջ: Ուսուցիչը վերցրեց թղթիկներով լեցուն գլխարկը եւ խառնեց դրանք: Աշակերտները հայացքով ուսուցչի շարժումներին էին հետեւում: Ոմանք շատ լուրջ էին, ոմանք ժպտուն դեմքով: Սարոն դիտում էր՝ բթամատը բերանը դրած եւ խոր անձկությամբ տոգորուն: Ուսուցիչը հանեց բախտավոր թղթիկը:

- Սարո, - հայտարարեց նա շատ գոհ:

Եթե երկինքը գլխին փլչեր, այդքան չէր շշմի խեղճ փոքրիկը. նա դժգունեց, շվարեց եւ հայացքն այս ու այն կողմ պտտեցրեց: Ոչինչ չէր հասկանում, լսածին չէր հավատում: Հետո միանգամից աչքերը փայլեցին, դեմքը կարմրեց եւ սկսեց ուրախանալ: Երբեք նրան այդքան երջանիկ չէին տեսել:

Ուսուցիչը շարունակում էր բացել թղթիկները. երկրորդի մեջ եւս Սարո էր գրված: Երրորդ եւ չորրորդ թղթիկներն էլ բացեց եւ զարմանքով հաստատեց, թե բոլորի վրա Սարո է գրված: Նա հասկացավ, որ բարի ընկերները միացել էին՝ Սարոյի երազանքն իրականություն դարձնելու համար: Ուսուցիչը դժվարությամբ կարողացավ զսպել արցունքները. նա խոր հուզմունքով դիտում էր, իր երջանկության մեջ վերացած, Սարոյին ու մյուս ազնիվ աշակերտներին, ովքեր ժպտում էին եւ կարծես կամենում էին շնորհավորել միմյանց:

>>>