Մանուկներին՝
Սրբազան Պատմություն
ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ՀԵՔԻԱԹ ՍՐԻՆԳ ՆՎԱԳՈՂ
ԱՂՋԿԱ ՄԱՍԻՆ
ար
մի աղջիկ: Ամբողջ օրը նա սրինգ էր նվագում: Երբեմն այնքան արտասովոր
էր լինում նրա նվագը, որ անցորդները կանգնում ու լսում էին: Աղջիկը
նվագում էր երկնքի մաքրության, օվկիանոսի խորության, անտառի թարմության,
մարդկանց եւ նրանց ցանկությունների, նրանց զգացմունքների ուժգնության
եւ անկայունության մասին: Մի խոսքով` այն մասին, թե ինչպես էր ինքը
պատկերացնում կյանքը: Սակայն մի օր մարդիկ սկսեցին պատմել նրան,
որ կյանքում ամեն ինչ բոլորովին էլ այնպես չէ, ինչպես ինքն է պատկերացնում:
Եվ
հենց որ նա հավատաց մարդկանց, սրինգը դադարեց նվագել:
- Ինչո՞ւ չես ուզում նվագել, սրինգ,- հարցրեց տրտմած աղջիկը:
- Ոչ թե ես չեմ ուզում նվագել, այլ դու այլեւս չես լսում ինձ,- տխուր
պատասխանեց սրինգը եւ լռեց:
Աղջիկը նստեց աթոռին ու լաց եղավ: Ինչպե՞ս ապրել առանց սրինգի, չէ՞
որ դա միակ բանն էր, որ ինքը կարող էր անել:
- Մի տխրիր,- ասաց սրինգը,- դու դեռ լսո՞ւմ ես ինձ:
- Այո,- պատասխանեց աղջիկը` ափով սրբելով արցունքները:
- Դե, ուրեմն, կենտրոնացիր: Այս Սբ. Ծննդյան տոնին քո առջեւ կբացվի
երկու աշխարհ. աշխարհ` ուրիշ մարդկանց աչքերով եւ աշխարհ` քո աչքերով:
Սակայն ապագա կյանքի համար դու պետք է ընտրես դրանցից մեկը: Եթե
նախընտրես աշխարհն ուրիշ մարդկանց աչքերով, կդառնաս ունկնդիր, եւ
քո կյանքի աղբյուրը միշտ կենտրոնացած կլինի ուրիշների կարծիքների
վրա: Իսկ եթե նախընտրես աշխարհը քո աչքերով, ապա հնարավոր է, որ
կրկին լսես ինքդ քեզ եւ կրկին նվագես: Սակայն ստիպված կլինես այլեւս
ոչ ոքի չլսել եւ անգամ` չսխալվել:
- Օ՜, որքան լուրջ է այդ ամենը,- ասաց աղջիկը եւ արագ վեր կացավ
աթոռից:
Մի քանի օր անց Սբ. Ծննդյան տոնն էր: Տնեցիները հավաքվեցին հյուրասենյակում,
սկսեցին քննարկել ինչ-որ բաներ, կատակել, վիճել: Սակայն աղջիկը նրանց
չէր լսում: Նա խորհում էր, թե երկու աշխարհներից ո՞րն ընտրի: Եվ
հանկարծ սեղանի շուրջ հավաքվածներից մեկը բարձրաձայն ասաց. «Ես չեմ
կարող գրել այնպիսի պիեսներ, ինչպիսիք գրել է Շեքսպիրը: Սակայն իմ
առավելությունն այն է, որ ես կարող եմ գրել իմ պիեսները»: Մեծահասակները
ծիծաղեցին, իսկ աղջիկը պապանձվեց, որովհետեւ հասկացավ, որ յուրաքանչյուր
մարդու առավելությունն այն է, որ միայն ինքն է այդպիսին: Եվ ինչ-որ
վառ ու արտասովոր բան ստեղծելու համար բոլորովին էլ պետք չէ լսել
այլ մարդկանց, որովհետեւ յուրաքանչյուր մարդ ինքնին հրաշք է, եւ
այդ հրաշքը թաքնված է հենց իր մեջ: Պարզապես շատերը ժամանակավորապես
մոռացել են այդ մասին եւ չգիտեն ինչ անել` ուրիշների խորհուրդներին
հետեւելուց բացի: Աղջիկը դուրս վազեց սենյակից, վերցրեց սրինգը,
վերադարձավ հյուրասենյակ եւ բարձրացավ աթոռին:
- Ուշադրություն եմ խնդրում: Հիմա ես ձեզ համար կնվագեմ:
Մեծահասակները ժպտացին, ծափահարեցին: Ահա թե ինչ արտասովորն է իրենց
դուստրը: Ի՜նչ ինքնավստահորեն է պահանջում ուշադրություն իր հանդեպ,
անգամ աթոռի վրա բարձրացավ: Իսկ երբ աղջիկն սկսեց նվագել, մեծահասակները
լռեցին: Նրանց մտքով էլ չէր անցնում, որ այդ Սբ. Ծննդյան տոնին իրենց
տանը տեղի էին ունենում իրական հրաշքներ, hրաշքներ` ի-րենց աղջկա
աչքերով:
>>>
|
|