ԱՄԱՆՈՐՅԱ
ԱՌԱԿ՝ ՍԻՐՈՒՑ ՋԵՐՄԱՑԱԾ ՍՐՏԻ ՄԱՍԻՆ
շխարհում
ապրում էր մի սառնասիրտ մարդ, ով այնքան հպարտ էր, որ փորձում էր
չնկատել իր թերությունը: Փոքր տարիքում նա նույնիսկ պարծենում էր,
որ չի զգում սեր, վիրավորանք, խղճահարություն, ցավ, տխրություն,
մտերմություն. ընդհանրապես ոչինչ չի զգում:
Եվ
ահա շատ տարիներ անց՝ ձմռան սառնաշունչ մի երեկո, սառնասիրտ մարդը
տեսնում է ցնցոտիներով մի փոքրիկ տղայի: Մոտենում էր Ամանորը, դրսում
ձյուն էր տեղում, փչում էր սառը քամին, եւ թվում էր, թե անգամ ծառերն
են սառցահարվել: Սակայն տղան հաստատուն քայլերով մոտենում էր ամանորյա
մեծ եղեւնուն, որը զարդարել էին քաղաքի կենտրոնում: Եղեւնուն հասնելուն
պես՝ նրանք երկուսն էլ կանգ առան:
Սառնասիրտ մարդը մոտեցել էր եղեւնուն՝ զարդարանքները տեսնելու, իսկ
տղան՝ Երկնային հրեշտակներից գաղտնի ինչ-որ բան խնդրելու:
- Մի կողմ անցեք, խնդրում եմ, ես այստեղ կարեւոր գործ ունեմ,- ասաց
տղան:
Սառնասիրտ մարդն անտարբեր խնդմնդաց քթի տակ եւ գնաց իր գործերով,
իսկ տղան, եղեւնու դիմաց ծնրադիր նայելով երկնքին, սկսեց շշուկով
խոսել.
- Սիրելի՛ հրեշտակներ, երբ ես գալիս էի այստեղ, մտածում էի ձեզ խնդրել,
որ դուք Աստծուց ինձ համար նոր հագուստ վերցնեք, քանի որ իմն արդեն
մաշվել է, եւ ես շատ եմ մրսում: Սակայն ճանապարհին հանդիպեցի մի
մարդու, որ ինձանից շատ ավելի դժբախտ է: Նա արդեն վաղո՜ւց է մրսում
եւ թվում է, թե շուտով կվերածվի ձյան: Նվիրե՛ք նրան ջերմ սիրտ, այլապես
նա երբեք երջանիկ չի լինի: Ես չգիտեմ` այլ կերպ նրան ինչպե՞ս օգնել:
Տղան դեռ շարունակում էր ծնրադիր մնալ՝ մտքով անգամ չանցկացնելով,
որ իր խնդրանքը կարող է իրականություն դառնալ: Մի քանի րոպե անց
սառնասիրտ մարդը վերադարձավ եղեւնու մոտ: Նրա ձեռքում նոր հագուստ
էր տղայի համար:
Ամենայն հավանականությանբ Երկնային հրեշտակները կատարել էին փոքրիկի
խնդրանքը: Իհարկե նրանք չէին փոխել այդ մարդու սառը սիրտը, այլ պարզապես
այնտեղ թողել էին Մանուկ Հիսուսի երկու ամենաթանկ շնորհները՝ Սերն
ու Կարեկցանքը:
>>>
|
|