Ընթացիկ համար

Քեզ համար   

Մանուկներին

Արխիվ

Քարոզները

Բացիկներ

Մանուկներին՝ Սրբազան Պատմություն

ԲԱՐՈՒԹՅՈՒՆԸ ՄԻՇՏ ԵՏ Է ՎԵՐԱԴԱՌՆՈՒՄ

ի կին յուրաքանչյուր առավոտ երկու բլիթ էր թխում՝ մեկը տան անդամների համար, մյուսը՝ պատահական անցորդի: Երկրորդ բլիթը այդ կինը միշտ դնում էր պատուհանագոգին, եւ ցանկացած անցորդ կարող էր վերցնել այն:

Ամեն անգամ բլիթն այդտեղ դնելիս աղոթում էր դրսում գտնվող իր որդու համար, ով տանից հեռացել էր լավ ճակատագրի հետեւից: Երկար ամիսներ էին անցել, եւ մայրը ոչինչ չգիտեր իր որդու մասին, միայն Աստծուց խնդրում էր, որ որդին անփորձանք տուն վերադառնա:

Շուտով նա նկատում է, որ ինչ-որ կուզիկ մարդ է ամեն օր գալիս եւ այդ բլիթները տանում: Եվ ամեն անգամ շնորհակալության փոխարեն նա միայն կրկնում էր.

- Վատությունը, որ անում եք, ձեզ հետ է մնում, իսկ լավությունը միշտ դեպի ձեզ է վերադառնում:

Եվ այդպես շարունակվում էր ամեն օր: Մի անգամ, զայրացած նման պահվածքից, նա որոշում է վերջ տալ այդ ամենին:

- Ես կազատվեմ այդ կուզիկից,- ասում է նա ինքն իրեն եւ թույն ավելացնում երկրորդ բլիթի մեջ: Բայց երբ ցանկանում է այն դնել պատուհանագոգին, ձեռքերն սկսում են դողալ:

- Ի՞նչ եմ անում,- մտածում է նա, անմիջապես թունավոր բլիթը նետում թոնիրը եւ նորը թխում:

Կուզիկը գալիս է, վերցնում բլիթը, կրկնում նույն արտահայտությունը եւ շարունակում ճանապարհը: Այդ նույն օրը երեկոյան ինչ-որ մեկը թակում է դուռը: Բացելով այն՝ կինն իր որդուն է տեսնում: Նա ահավոր տեսք ուներ՝ նիհարած, թույլ, պատառոտված հագուստով, քաղցած:

- Մայրի՛կ, պարզապես հրաշք է, որ ես այստեղ եմ: Ես գրեթե հասել էի մեր տուն, սակայն այնքան սոված էի, որ ուշագնաց էի եղել եւ հավանաբար կմահանայի, եթե ինչ-որ կուզիկ մարդ այդ պահին կողքովս անցնելիս չլիներ: Նա այնքան բարի գտնվեց, որ ինձ տվեց իր ամբողջ օրվա ուտելիքը՝ բլիթը:

Լսելով այդ բառերը՝ մայրը գունատվում է եւ հենվում դռանը, որպեսզի չընկնի: Նա հիշում է առավոտվա թունավորած բլիթի մասին եւ սարսափում. չէ՞ որ եթե այդ բլիթը չնետեր թոնիրը եւ չայրեր, հիմա իր տղան մահացած կլիներ:

Այդ ժամանակ է միայն կինը հասկանում իր լսած բառերի իմաստը. «Չարությունը, որ դուք անում եք, մնում է ձեզ հետ, իսկ բարությունը հենց ձեզ է վերադառնում»: Ուստի աշխատեք բարություն անել անընդհատ, նույնիսկ եթե հիմա դա ոչ ոք չի գնահատում...

>>>