«ԱՍՏՈՒԱԾ,
ՈՐ ԵՒ ԶՏԷՐՆ, ՅԱՐՈՅՑ ԵՒ ԶՄԵԶ
ՅԱՐՈՒՍՑԷ ԶՕՐՈՒԹԵԱՄԲ ԻՒՐՈՎ» ՍՈՒՐԲ ՀԱՐՈՒԹՅԱՆ ՏՈՆԸ ՇԻՐԱԿԻ ԹԵՄՈՒՄ
«Նորացուցէք զօրհնութիւն
յարուցելոյն ի մեռելոց, որ նորոգեցան զտիեզերս:
Եկայք ժողովուրդք, նոր օրհնութիւնս երգեսցուք, երգեսցուք երգ
նոր Աստուծոյ Փրկչին մերոյ»: ՇԱՐԱԿՆՈՑ
ուրբ
Հարության տոնը քրիստոնեության հիմնաքարերից է, որի վրա վեր է խոյանում
մեր հավատն առ Ամենակարող եւ Ամենազոր Աստված: Ո՞րն է, սակայն, Սուրբ
Հարության խորհուրդը, ինչն այնքան խորին է, որ կարողանում է հազարամյակներ
շարունակ անսասանորեն կրել քրրիստոնեական հավատքի ողջ բովանդակությունը:
Ըստ Պողոս Առաքյալի՝ «եթե Քրիստոս չիցէ յարուցեալ՝ ընդունայն է քարոզութիւնն
մեր, ընդունայն են հաւատքն ձեր» (Ա Կորնթ. ԺԵ 14): Քրիստոսի Հարությամբ
խորտակվել են մահվան շղթաները, երկրի վրա սփռվել երկնային օրհնություններն
ու հավիտենական պարգեւները, մարդկանց հոգիներում հաստատվել ոգեշնչումը,
քաջալերությունն ու վստահությունը, որ Հարուցյալ Քրիստոս մարդկանց
հետ է Իր անսահման սիրով, խնամքով ու ողորմությամբ, չարից, փորձություններից
ու նեղություններից ազատելու զորությամբ:
Արդարեւ,
որտեղ հարուցյալ Տերն է, այնտեղ հաղթանակն է կյանքի եւ խնդությունն
ու երանությունը հավիտենականության: Քրիստոսի Հարությունը ոչ միայն
տեսնողների վկայություններից է հայտնի, այլեւ Իրենից՝ Քրիստոսից,
քանզի Հարությունից հետո շոշափվեց Նրա մարմինը, Նա կերավ եւ խմեց
աշակերտների հետ, խոսեց եւ ուղարկեց նրանց մկրտելու, օրհնեց նրանց
եւ նրանց աչքի առջեւ համբարձվեց: Սուրբ Հարության հավատն է քրիստոնյայի
կյանքի հիմքն ու ապագայի հավիտենականության առհավատչյան: Եկեղեցու
իմաստուն հայրերը, բազմաբյուր շնորհներով լցված, քրիստոնեական հավատքի
հիմքն են սահմանել Սուրբ Հարությունը: Հրաշափառ Հարության լույսով
վերացվում են մահվան հանդեպ տածած վախն ու անհանգստությունը, որից
հետո այն դիտարկվում է որպես կյանքի բոլոր օրերի անտեսանելի եւ անբաժան
մասնիկ: Սակայն մահը չի կարող մարդուն հասցնել հարության, եթե մինչ
իր ժամանումը չմիաձուլվի սիրո փառահեղ պսակին: Միայն սիրով համեմված,
պատվիրանապահ կյանքն է նորոգում հոգին՝ նախապատրաստելով նրան Քրիստոսի
հետ ճանապարհ անցնելուն եւ Նրա հետ հարություն առնելուն:
ՔՐԻՍՏՈՍ ՅԱՐԵԱՒ Ի ՄԵՌԵԼՈՑ ՍՈՒՐԲ ԶԱՏԻԿ
31
մարտի, Տոն հրաշափառ Հարության Հիսուս Քրիստոսի: Ս. Յոթվերք, Ս.
Նշան, Ս. Հակոբ, Ս. Գրիգոր Լուսավորիչ, Ս. Ամենափրկիչ, Ս. Մինաս,
Ս. Հռիփսիմե, Ս. Սարգիս եկեղեցիների զանգերն ազդարարեցին Հարության
Սուրբ Պատարագի սկիզբը: Ս. Յոթվերքում օրվա պատարագիչն էր թեմակալ
Առաջնորդ Տ. Միքայել արքեպս. Աջապահյանը: Հընթացս սրբազան արարողակարգի՝
«Հայր մեր»-ից առաջ, ընթերցվեց Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Բ Ամենայն Հայոց
Կաթողիկոսի զատկական պատգամը:
ՀԻՇԱՏԱԿ ՄԵՌԵԼՈՑ
Ապրիլի 1-ին մայր Եկեղեցում մատուցվեց մեռելոցի Սուրբ եւ անմահ Պատարագ:
Օրվա պատարագիչն էր Տ. Շիրակ ավգ. քհն. Առաքելյանը: Հավարտ Սուրբ
Պատարագի կատարվեց հոգեհանգստյան կարգ:
ուրբ
Հարության տոնը քրիստոնեության հիմնաքարերից է, որի վրա վեր է խոյանում
մեր հավատն առ Ամենակարող եւ Ամենազոր Աստված: Ո՞րն է, սակայն, Սուրբ
Հարության խորհուրդը, ինչն այնքան խորին է, որ կարողանում է հազարամյակներ
շարունակ անսասանորեն կրել քրրիստոնեական հավատքի ողջ բովանդակությունը:
Ըստ Պողոս Առաքյալի՝ «եթե Քրիստոս չիցէ յարուցեալ՝ ընդունայն է քարոզութիւնն
մեր, ընդունայն են հաւատքն ձեր» (Ա Կորնթ. ԺԵ 14): Քրիստոսի Հարությամբ
խորտակվել են մահվան շղթաները, երկրի վրա սփռվել երկնային օրհնություններն
ու հավիտենական պարգեւները, մարդկանց հոգիներում հաստատվել ոգեշնչումը,
քաջալերությունն ու վստահությունը, որ Հարուցյալ Քրիստոս մարդկանց
հետ է Իր անսահման սիրով, խնամքով ու ողորմությամբ, չարից, փորձություններից
ու նեղություններից ազատելու զորությամբ: 
Արդարեւ,
որտեղ հարուցյալ Տերն է, այնտեղ հաղթանակն է կյանքի եւ խնդությունն
ու երանությունը հավիտենականության: Քրիստոսի Հարությունը ոչ միայն
տեսնողների վկայություններից է հայտնի, այլեւ Իրենից՝ Քրիստոսից,
քանզի Հարությունից հետո շոշափվեց Նրա մարմինը, Նա կերավ եւ խմեց
աշակերտների հետ, խոսեց եւ ուղարկեց նրանց մկրտելու, օրհնեց նրանց
եւ նրանց աչքի առջեւ համբարձվեց: Սուրբ Հարության հավատն է քրիստոնյայի
կյանքի հիմքն ու ապագայի հավիտենականության առհավատչյան: Եկեղեցու
իմաստուն հայրերը, բազմաբյուր շնորհներով լցված, քրիստոնեական հավատքի
հիմքն են սահմանել Սուրբ Հարությունը: Հրաշափառ Հարության լույսով
վերացվում են մահվան հանդեպ տածած վախն ու անհանգստությունը, որից
հետո այն դիտարկվում է որպես կյանքի բոլոր օրերի անտեսանելի եւ անբաժան
մասնիկ: Սակայն մահը չի կարող մարդուն հասցնել հարության, եթե մինչ
իր ժամանումը չմիաձուլվի սիրո փառահեղ պսակին: Միայն սիրով համեմված,
պատվիրանապահ կյանքն է նորոգում հոգին՝ նախապատրաստելով նրան Քրիստոսի
հետ ճանապարհ անցնելուն եւ Նրա հետ հարություն առնելուն: 
31
մարտի, Տոն հրաշափառ Հարության Հիսուս Քրիստոսի: Ս. Յոթվերք, Ս.
Նշան, Ս. Հակոբ, Ս. Գրիգոր Լուսավորիչ, Ս. Ամենափրկիչ, Ս. Մինաս,
Ս. Հռիփսիմե, Ս. Սարգիս եկեղեցիների զանգերն ազդարարեցին Հարության
Սուրբ Պատարագի սկիզբը: Ս. Յոթվերքում օրվա պատարագիչն էր թեմակալ
Առաջնորդ Տ. Միքայել արքեպս. Աջապահյանը: Հընթացս սրբազան արարողակարգի՝
«Հայր մեր»-ից առաջ, ընթերցվեց Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Բ Ամենայն Հայոց
Կաթողիկոսի զատկական պատգամը: 