Ընթացիկ համար

Քեզ համար   

Մանուկներին

Արխիվ

Քարոզները

Բացիկներ

Մանուկներին՝ Սրբազան Պատմություն

ԽԵԼԱՑԻ ՎԱՃԱՌԱԿԱՆԻ ՄԱՍԻՆ ԱԲԲԱ ԶՈՍԻՄՈՍԻ ՊԱՏՄՈՒԹՅՈՒՆԸ

անկարժեք քարերի վաճառքով զբաղվող վաճառականը մի անգամ երեխաների հետ բարձրանում է նավը՝ իր հետ վերցնելով մեծաթիվ թանկարժեք քարեր ու մարգարիտներ, որոնք մեծ շահով վաճառելու հույս ուներ այն երկրում, դեպի ուր ուղեւորվում էր: Աստծո կամքով վաճառականը շատ է սիրում նավի վրա իրեն սպասարկող պատանուն եւ ուշադրության արժանացնում: Ինքը եւս հարգանքի է արժանանում է նրա կողմից եւ նրան միշտ մասնակից է դարձնում իր սեղանին: Մի օր այս պատանին նկատում է, թե ինչպես են նավաստիները փսփսում իրար մեջ եւ, ականջ դնելով, գլխի է ընկնում, որ նրանք որոշել են վաճառականին գցել ջուրը եւ հափշտակել թանկարժեք քարերը: Պատանին խորապես վշտանում է: Երբ թախծոտ դեմքով մոտենում է վաճառականին, որպեսզի սովորականի պես ծառայություն մատուցի, վերջինս հարցնում է նրա տխրության պատճառը: Պատանին չհամարձակվելով ասել ճշմարտությունը՝ պատասխանում է, որ ոչինչ չի պատահել: Վաճառականը նորից է պնդում խոսքը՝ ասելով.

- Եթե ինչ որ բան կա սրտումդ, ասա ինձ: Ես ուզում եմ լսել ճշմարտությունն ինչպես որ կա:

Պատանին սկսում է հեկեկալ եւ պատմել նավաստիներից լսածը:

- Դա հաստա՞տ է,- հարցնում է վաճառականը:

- Այո,- պատասխանում է պատանին,- նրանք դա արդեն հաստատ որոշել են:

Այդ ժամանակ վաճառականը կանչում է իր երեխաներին եւ ասում. «Ինչ ձեզ ասեմ, կատարեք՝ առանց հակաճառելու»: Հետո փռելով սփռոցն ասում է. «Այստեղ բերեք արկղերը»: Նրանք բերում են, եւ նա սկսում է քարերն ամբողջությամբ դատարկել: Երբ ավարտում է գործը, ասում է. «Այսպիսին է կյանքը. այս առարկաների պատճառով ես ծովը նետվելու մեծ վտանգի առջեւ եմ կանգնած: Քիչ հետո մահս վրա կհասնի, իսկ ես ոչինչ ինձ հետ չեմ կարողանա տանել»: Հետո հրամայում է երեխաներին. «Ծովը գցեք այս բոլորը»: Նրանք լսելով հոր խոսքերը՝ անմիջապես ծովն են նետում ողջ հարստությունը: Այս տեսնելով՝ նավաստիներն ապշում են, եւ «քանդվում» են նրանց չար խորհուրդները:

Ավարտելով պատմությունը՝ երանելի Աբբա Զոսիմոսն ավելացնում է. «Տեսնո՞ւմ եք, թե նրա խորհուրդները ինչ ընթացք ստացան, ինչպես նա նույն պահին իմաստությամբ վարվեց թե՛ խոսքով եւ թե՛ գործով: Եվ բոլորն այս վաղանցիկ կյանքը պահպանելու համար էր: Վաճառականն արդարացի է վարվում՝ խորհելով, որ եթե մահանա, ի՞նչ օգուտ կունենա թանկարժեք քարերից: Իսկ մենք մի չնչին կորուստ կամ զրկանք չենք կամենում անտարբերությամբ կրել՝ հանուն Քրիստոսի պատվիրանների: Եթե չենք կարողանում չվշտանալ, ապա հարկավոր է վշտանալ մեզ վնաս հասցնողների հոգու, այլ ոչ թե ունեցվածքի կորստյան համար: Նրանք, անիրավություն գործելով, զրկում են իրենց արքայությունից, որովհետեւ «անիրավներն Աստծո Արքայություն չեն մտնում» (Ա Կորնթ. Զ 9):

>>>