| ԿՅԱՆՔԵՐ,
ՈՐ ԱՆՍԱԿԱՐԿ ՆՎԻՐՈՒՄ ԷԻՆ ՄԵՐ
ԺՈՂՈՎՐԴԻՆ ՈՒ ՀԱՅՐԵՆԻՔԻՆ
  յսօր
նրանք մեզ ներկայանում են թանձրացյալ կերպով, որովհետեւ ժամանակի
հողմերը չեն կարող խլյակի պես քշել-տանել նրանց հիշատակը, նրանց
անունն ու գործը, քանզի այն տեսանելիորեն եւ ամուր նստած է նրանց
սիրող ժողովրդի սրտում: Տղաների կյանքը պտղատու ծառի նման էր, որից
սնվում էին մեր եղբայրներն ու քույրերը: Պտղատու ծառերն այսօր գերեզմանված
են, սակայն նրանց բարության սերմերը ճաշակում ենք ամենքս: Նրանք
ուզում էին տեսնել հզոր հայրենիք, բարեզարդ կյանքով ապրող ժողովուրդ,
ապագային վառ հույսերով նայող, տենչացող սրտով ազգ:
Ժամանակը՝ ճշմարտության մունետիկն ու անաչառ դատավորը, մեզանից հեռացրեց,
44-օրյա Արցախյան պատերազմում զոհված, բազում լույս հերոս տղաների,
սակայն անմահ ու անապական կպահի նրանց անունները: Հետեւաբար՝ մշտանորոգ
ժառանգությունն է մնում անթառամ, մնում որպես կենդանի պատվիրան սերունդների
համար: Հերոսության գրավականն է գիտակցական պայքարում ծնվող մղումը,
երբ, հերոսության շեմին կանգնած, հայրենիքի զինվորը վերապրում է
իր կյանքի լուսավոր պահերը եւ, նվիրական սրբություններով տոգորված,
հոգով վեր է խոյանում դեպի անմահություն:
Տղաների կյանքը բեկվեց արդար ընդվզումի ճանապարհին. Գառնիկ Հովհաննիսյան,
Սամվել Ողոյան, Շիրազ Սանասարյան, Մերուժան Գրիգորյան, Նվեր Ասատրյան,
Հրանտ Ասատրյան... նրանց երազանքներն ամպի ծվեններ դարձան, իսկ իրենք՝
տեսիլք:
 Երկրավոր
իրենց ընթացքն ավարտելով` նրանք փոխադրվեցին հավերժություն, ուր
Տերը, Իր անգին խոստման համաձայն, հավիտենական կյանքի երանությունն
է պարգեւում հավատարիմ զավակներին: Ի խորոց սրտի հայցում ենք, որ
ողորմած Աստված երկնային բարձունքներում հավիտենական երանության
մեջ հանգչեցնի նրանց հոգիները:
Մայիսի 30-ը Գյումրու թիվ 15 հիմնական դպրոցում հիշատակի եւ խնկարկման
օր էր: 44-օրյա Արցախյան պատերազմում զոհված պայմանագրային զինծառայող,
31-ամյա Նվեր Ասատրյանի հոր՝ Սամվել Ասատրյանի ֆինանսավորմամբ ու
ջանքերով դպոցի բակում կանգնեցվեց խաչքար-հուշակոթող՝ ի հիշատակ
պատերազմում անմահացած սիրելի որդու: Յուրօրինակ խաչքարն ապրեցնելու
կոչով էր կարծես վեր խոյացել, որը բացելու պատիվը տրվեց հերոս Նվերի
որդուն ու զարմիկին:
Աղավնիները, ճախրելով երկնքում, թվում է, թե խոստանում էին խաղաղություն:
Խաչքար-հուշարձանի օրհնության արարողությունը կատարեցին ՀՀ ԶՈՒ հոգեւոր
հովիվ Տ. Հակոբ քհն. Գրիգորյանն ու Մարալիկի Ս. Աստվածածին եկեղեցու
հոգեւոր հովիվ Տ. Վարագ քհն. Հակոբյանը: Խունկ, աղոթք եւ օրհնություն
հավերժի ճամփորդներին:
 Դպրոցի
բակում տեղադրված խաչքարին ի մոտո կան եւս մեկ խաչքար ու ցայտաղբյուր՝
նվիրված 1988-ի ահեղ երկրաշարժի անմեղ զոհերի հիշատակին: Բացման
հանդիսավոր արարողակարգից հետո կատարվեց նաեւ ծառատունկ՝ զոհված
տղաների անուններով:
Հանդիսությանն իրենց պատշաճ մասնակցությունն ունեցան երկրապահ ջոկատի
երեխաները: Նրանք, զինվորական համազգեստով, ազդեցիկ համարներով հուզեցին
ներկաներին՝ հավաստելով, որ զոհվածների ոգին իրենց մեջ է, իսկ հիշատակն
անմար:
Վերջում սրտի խոսք ասաց դպրոցի տնօրեն Սեդա Համբարձումյանը, իսկ
ՀՀ ՊՆ ԶՀԾ Շիրակի մարզի տարածքային ստորաբաժանման ղեկավար Ա. Թումանյանը,
44-օրյա Արցախյան պատերազմին մասնակից, դպրոցի յոթն աշակերտներին
հանձնեց պատվոգրեր:
Խաչքար-հուշարձանի բացմանը ներկա էին քաղաքային, մարզային իշխանությունների,
ինչպես նաեւ կրթության բաժնի ներկայացուցիչներ:
ԱԼՎԱՐԴ ԿԱՂԶՎԱՆՑՅԱՆ
ԼՈՒՍԱՆԿԱՐՆԵՐԸ՝ ԼԻԱՆԱ ԱԴԱՄՅԱՆԻ
>>>
|
|
