Ապրիլ մեր ժամանակը որպես բարոյական մարդ, վերածնած Ս. Հոգվո
զորությամբ եւ ներգործությամբ եւ ուխտել՝ նպատակ ու իմաստ
տալ մեր կյանքին մեր բարի գործերով, ահա՛ մեր սրբազան պարտականությունը
այս նոր տարվո լուսաբացին:
աչմերուկ
կրթական-խորհրդատվական կենտրոն» հիմնադրամի տարեցների ակումբի մասնակից
Մանիկ Բաբելյանը, ով երկար տարիներ հաճախել է մեր կենտրոն, մեզ հետ
կիսվեց իր պատմությամբ՝ շնորհակալություն հայտնելով նամակով: Տիկին
Մանիկի խոսքով՝ ինքը դեռ մանկուց է եկեղեցի հաճախել եւ շատ հիշողություններ
ունի՝ կապված հատկապես անցած տարիների հետ:
«Շատ
փոքր էի, բայց լավ եմ հիշում՝ տատիկիս ձեռքը բռնած, գրեթե ամեն օր,
գնում էի եկեղեցի, ներկա գտնվում մատուցվող բոլոր Ս. Պատարագներին,
ժամերգություններին: Ինձ ամենաշատը դուր էր գալիս այն գեղեցիկ երաժշտությունը,
որ միաձուլվում էր եկեղեցու մթնոլորտի հետ: Այդ զգացողությունը երբեք
ինձ չի լքում: Այնքան շատ էր այն ինձ գրավում, որ որոշեցի, երբ մեծանամ,
անպայման եկեղեցում նվագելու եմ:
Ավարտեցի Գյումրու երաժշտական ուսումնարանի լարային գործիքների բաժինը՝
երջանկահիշատակ դոցենտ Տիգրան Ադամյանի դասարանում: 2007 թվականին
այցելեցի թեմակալ Առաջնորդ Գերաշնորհ Տ. Միքայել Արքեպիսկոպոս Աջապահյանին:
Զրույցի ընթացքում ասացի, որ տանը նվագարան ունեմ եւ թույլտվություն
խնդրեցի՝ սրբազան արարողակարգերի ժամանակ նվագել: Սրբազան Հայրն
ինձ ժպիտով պատասխանեց. «Ոչ թե կարելի, այլ ողջունելի է»: Ուրախությանս
չափ չկար: Գնացի տուն, պատրաստվեցի եւ հաջորդ Սուրբ Պատարագին ներկայացա:
Եկեղեցին ինձ համար նոր դռներ բացեց: Ես սկսեցի հաճախել «Խաչմերուկ
կրթական-խորհրդատվական կենտրոն» հիմնադրամի տարեցների ակումբ, ուր
եւ ձեռք բերեցի նոր բարեկամներ: Շաբաթը մեկ անգամ հավաքվում ենք,
կիսվում մեզ հուզող հարցերով, հաճելի ու արդյունավետ ժամանակ անցկացնում:
Ցանկանում եմ շնորհակալություն հայտնել Սրբազան Հորը, «Խաչմերուկ
կրթական-խորհրդատվական կենտրոն» հիմնադրամի տնօրեն Կարինե Գյադուկյանին՝
իրենց կատարած գործի համար, սոցիալական աշխատողներ Մելանյային ու
Հռիփսիմեին եւ սոցիալական ուղղության պատասխանատու Լուսիկ Մուրադյանին՝
հոգատար վերաբերմունքի համար: Չափազանց ուրախ եմ, որ իմ կյանքում
հանդիպել եմ նման մարդկանց:
աչմերուկ
կրթական-խորհրդատվական կենտրոն» հիմնադրամի տարեցների ակումբի մասնակից
Մանիկ Բաբելյանը, ով երկար տարիներ հաճախել է մեր կենտրոն, մեզ հետ
կիսվեց իր պատմությամբ՝ շնորհակալություն հայտնելով նամակով: Տիկին
Մանիկի խոսքով՝ ինքը դեռ մանկուց է եկեղեցի հաճախել եւ շատ հիշողություններ
ունի՝ կապված հատկապես անցած տարիների հետ: 
«Շատ
փոքր էի, բայց լավ եմ հիշում՝ տատիկիս ձեռքը բռնած, գրեթե ամեն օր,
գնում էի եկեղեցի, ներկա գտնվում մատուցվող բոլոր Ս. Պատարագներին,
ժամերգություններին: Ինձ ամենաշատը դուր էր գալիս այն գեղեցիկ երաժշտությունը,
որ միաձուլվում էր եկեղեցու մթնոլորտի հետ: Այդ զգացողությունը երբեք
ինձ չի լքում: Այնքան շատ էր այն ինձ գրավում, որ որոշեցի, երբ մեծանամ,
անպայման եկեղեցում նվագելու եմ: 