ՍՈՒՐԲ
ՀՈՎԱԿԻՄ ԵՎ ՍՈՒՐԲ ԱՆՆԱ
«Որ զօրհնութիւն նախաստեղծիցն աստուածազոյգ
արուաց եւ իգաց. պայծառացեալ
վայելչապես ծաղկեցուցեր այսօր ի Յովակիմ եւ ի յԱննա, աղաչանօք սոցա
խնայեա
ի մեզ»:
ՇԱՐԱԿՆՈՑ
ովակիմի
եւ Աննայի հիշատակը Հայաստանյայց Առաքելական Եկեղեցին ոգեկոչում
է յուղաբեր կանանց հետ՝ Վերափոխման իննօրյակին անմիջապես հաջորդող
երեքշաբթի օրը: Հովակիմն ու Աննան սրբերի շարքում են դասվել Քրիստոսի
նախաստեղծողները լինելու պատճառով: Եկեղեցու հայրերը ոչ միայն Քրիստոսի
նախակարապետությունն են նշում, այլեւ Որդին ծնողի: Ահավասիկ, Հովակիմն
ու Աննան եղան Որդին ծնողի նախակարապետները: Այս սրբերի մասին Ավետարանները
լռում են: Նրանց մասին տեղեկանում ենք «Նախավետարան» կամ «Գիրք Յակոբայ»
կոչվող գրվածքներից, որոնք չեն մտել Աստվածաշնչի կանոնի մեջ: Այս
գրվածքները մեծ հետաքրքրությամբ են կարդացվել նորաստեղծ քրիստոնեական
համայնքներում եւ, բարեպաշտ հավատացյալների կողմից ավանդաբար փոխանցվելով,
այսօր մեզ են հասել:
Ըստ «Նախավետարան»-ի՝ Հովակիմը Դավթի ցեղից էր բարեպաշտ եւ մեծահարուստ
մի անձնավորություն, իսկ Աննան քահանայական տնից, համեստ ու երկյուղած
անձ: Սուրբ եւ ամենօրհնյալ Աստվածածնի ծնողները բարեպաշտությամբ
էին ապրում իրենց կյանքը, անբիծ ու անարատ էին Տիրոջ ու բոլոր մարդկանց
առջեւ: Երանելի Հովակիմն աղոթքն իրեն կերակուր էր դարձրել, իսկ արտասուքը՝
ըմպելիք: Աննան էլ իմանալով այդ մասին՝ իրեն նույնպես տալիս է աղոթքի
եւ ապաշխարության: Մի օր Աննան, պարտեզում աղոթելիս, թռչուններ է
տեսնում, որոնք բույն էին շինում եւ ձագերին կերակրում: Այդ տեսարանից
հուզված՝ լացակումած դիմում է Աստծուն՝ ասելով. «Վա՛յ ինձ, թռչուններից
անգամ ցածր մնացի: Նրանք ձագեր ունեն, իսկ ես զրկված եմ մեկ զավակի
շնորհից»: Երբ այսպես աղոթում էր Աստծուն, հանկարծ Տիրոջ հրեշտակն
Աննայի մոտ է գալիս եւ ավետում. «Պիտի հղիանաս եւ զավակ ծնես եւ
նվիրես Տիրոջը, որի անունն ամբողջ աշխարհում պիտի տարածվի»:
Միաժամանակ տեսիլք է տեսնում նաեւ Հովակիմը եւ ուրախացած տուն վերադառնում:
Աննան՝ հղիանալով ծնում է օրհնյալ պտուղը, ում անվանում են Մարիամ,
որ նշանակում է «լուսավորյալ»: Նորածնին պահում են երեք տարի, ապա
տալիս են Աստծո Տաճարին՝ Տիրոջը նվեր: Նրանց սրբակենցաղ անձերն ուսանելի
ու վառ օրինակներ են մեզ համար, քանզի, Աստծուց մերժված լինելով,
ծոմ պահեցին, աղոթեցին, բախեցին Աստծո «դուռը», եւ Աստված լսեց նրանց
ու բացեց այն: Հետեւաբար՝ մեզանից յուրաքանչյուրը, այս օրինակով
առաջնորդվելով, կարող է արժանանալ աստվածային պարգեւների ու շնորհների:
ԱԼՎԱՐԴ ԿԱՂԶՎԱՆՑՅԱՆ
>>>
|
|