Ընթացիկ համար

Քեզ համար   

Մանուկներին

Արխիվ

Քարոզները

Բացիկներ

ՀՆԱՐԱՄԻՏ ԴԱՏԱՎՈՐԸ

ամանակին մի վաճառական թոփերով մետաքս էր հանձնում մի ուղտապանի, որպեսզի իր ապրած քաղաքը տանի՝ պատվիրելով, որ տեղ հասնելուն պես իրեն սպասի: Բայց մի անգամ վաճառականը հիվանդանում է եւ ստիպված է լինում մնալ մի հյուրանոցում, հանգստանալ ու բուժվել: Ուղտապանը, տեղ հասնելով, սովորականի նման սպասում է վաճառականին, սակայն տեսնելով, որ վերջինս ուշանում է եւ չի երեւում, չարությունից դրդված, ծախում է մետաքսը եւ, դրամը յուրացնելով, հրաժարվում ուղտապանությունից: Որոշ ժամանակ անց վաճառականն առողջանում է եւ գալիս իր քաղաքը: Ուղտապանին երկար փնտրելուց հետո վերջապես գտնում է եւ նրանից պահանջում իր մետաքսե ապրանքը: Խաբեբա ուղտապանն ուրանում է ամեն բան, նույնիսկ ասում է, թե ինքը երբեք ուղտապան չի եղել:

Գործը հասնում է դատավորին, բայց, ապացույց չլինելու պատճառով, հնարավոր չի լինում որեւէ որոշում կայացնել: Երբ մարդիկ դատարանից հեռանում էին, հնարամիտ դատավորը բացականչում է` ուղտապա՜ն, ուղտապա՜ն:

Այդ պահին ուղտապանը, մոռանալով, որ իր արհեստը ընդամենը մի քանի րոպե առաջ ուրացել էր, բնազդաբար հետ է շրջվում: Դատավորը, այս տեսնելով, անմիջապես վճիռ է կայացնում, որ խաբեբա ուղտապանը ոչ միայն վճարի մետաքսի գինը, այլեւ կարգադրում է, որ, իբրեւ պատիժ, մի լավ փայտածեծ տան` խաբեբայության ու ստախոսության համար:

Ահա այսպիսին պիտի լինի բոլոր խաբեբաների ու ստախոսների վերջը:

Ուղտապանը, վաճառականին խաբելով եւ սուտ խոսելով, ի՞նչ շահեց. ոչի՛նչ: Ընդհակառակը՝ արդար պատիժ ստացավ: Այստեղ Դատավորն Աստված է, Ով դատաստան պիտի տեսնի բոլոր նրանց հետ, որոնք իրենց երկրային կյանքում հեռու կմնան աստվածային գործերից, ինչպես այս ուղտապանը, ով արդարորեն կրեց իր պատիժը: Փորձենք մոտենալ Աստծուն մեր կյանքով, ինչը հաճելի կլինի թե՛ Աստծուն եւ թե՛ մարդկանց:

>>>