ԽՍՏԱՇՈՒՆՉ
ՁՄԵՌԸ ԵՎ ՑՆՑՈՏԻԱՎՈՐ ԾԵՐՈՒՆԻՆ
ատ
խստաշունչ էր 1910 թ. ձմեռը Ռուսաստանում: Մոսկվայից 20 կմ հեռու
գտնվող մի հաջողակ եւ հայտնի հյուրանոցի համար վատ ժամանակներ էին:
Շաբաթներ շարունակ ոչ ոք չէր մտնում այնտեղ, եւ հյուրանոցի տերն
ազատել էր աշխատակիցներից շատերին:
Մի
երեկո նա զարմացավ` լսելով դռան թակոցը: Դուռը բացելով` նա տեսավ
ալեխառն մորուքով, ցնցոտիավոր մի ծերունու: Ծերունին մի քանի օր
դրսում, ձյան տակ էր եղել, սառած էր եւ համարյա սովամահ: Նա հարցրեց,
թե հյուրանոցի տերը կարո՞ղ էր իրեն ուտելիք եւ մի գիշերվա օթեւան
տալ:
«Իհարկե, կարող եմ,- ասաց հյուրանոցի տերը:- Մի գիշերվա օթեւանի
եւ ճաշի գումարը կկազմի երեք ռուբլի: Կարո՞ղ եք վճարել»:
Ծերունին խոստովանեց, որ դրամ չունի, սակայն եթե իրեն վռնդեն, ապա
նա հաստատ ցրտամահ կլինի: Հյուրանոցի տերը խղճաց ծերունուն եւ ներս
հրավիրեց:Ապա տարավ խոհանոց, ուր օջախի վրա եփվում էր բորշչ` ճակնդեղով
ապուր: Հյուրանոցի տերը լցրեց մի մեծ թաս ապուր, ավելացրեց թթվասեր,
այցելուին տվեց տարեկանի կես հաց: Ծերունին շատ քաղցած էր եւ արագ
կերավ ապուրն ու հացը: Հյուրանոցի տերը ծիծաղեց` տեսնելով, որ ճակնդեղը
ծերունու մորուքի վրա հետք էր թողել:
Ցնցոտիավոր ծերունին շնորհակալություն հայտնեց հյուրանոցի տիրոջը
ճաշի համար եւ ասաց. «Առավոտյան հեռանալիս դու ինձ չես տեսնի: Թեեւ
ես հիմա դրամ չունեմ, բայց կվճարեմ քո երեք ռուբլին, երբ ունենամ»:
Հյուրանոցի տերը ոչինչ չասաց, սակայն չէր ակնկալում երբեւէ կրկին
տեսնել ո՛չ ծերունուն, ո՛չ էլ երեք ռուբլին:
Վերջապես ձյունը հալվեց, եւ հյուրանոցի վիճակը շատ լավացավ: Մարդիկ
սկսեցին հյուրանոց գալ եւ մնալ ավելի հաճախ, քան նախկինում: Լինելով
բարեպաշտ մարդ՝ գարնանը հյուրանոցի տերը որոշեց գնալ քաղաքի եկեղեցի
եւ երախտագիտություն հայտնել Աստծուն՝ հյուրանոցի վիճակի բարելավման
ու հաջողության համար: Հասնելով մայրաքաղաք, նա ուղղվեց անմիջապես
եկեղեցի: Ներս մտնելուն պես՝ նա դիտեց եկեղեցին, եւ աչքն ընկավ պատերը
զարդարող սրբապատկերներին: Նա հայացքը հառեց հատկապես հեռավոր անկյունում
գտնվող մի սրբապատկերի:
Այնտեղ պատկերված էր ալեխառն մի ծերունի, ում դեմքն աղոտ կերպով
ծանոթ էր թվում: Մոտենալով` հյուրանոցի տերը ծերունու մորուքի վրա
ճակնդեղի հետք նկատեց, ապա տեսավ սրբապատկերի տակ գրվածը` «Սուրբ
Նիկողայոս»:
Հյուրանոցի տերը ցանկացավ մոմ վառել սրբապատկերի մոտ, եւ երբ մատներով
փորփրեց հողը` տեղավորելու մոմը, շոշափեց մի փոքրիկ կոշտ բան: Դա
դրամ էր` ռուբլի, կողքին կար եւս երկու ռուբլի: Հյուրանոցի տերը
վերցրեց դրամները եւ կրկին նայեց սրբապատկերին. ճակնդեղի հետքն անցել
էր, իսկ ծերունու դեմքը ժպտում էր:
>>>
|
|