ՆԿԱՐԻՉ
ՍԱՐԿԱՎԱԳԻ ԱՆՀԱՏԱԿԱՆ ՑՈՒՑԱՀԱՆԴԵՍԸ ԳՅՈՒՄՐԻՈՒՄ
յումրու
քաղաքապետարանի մշակույթի եւ երիտասարդության հարցրերի բաժնի նախաձեռնությամբ,
հունիսի 24-30-ն անցկացվեց «Արթ շաբաթ» խորագրով դասական երաժշտության
փառատոնը:
Փառատոնին
մասնակցում էր ավելի քան 200 սկսնակ արվեստագետ: Դասական երաժշտությամբ
համեմված երեկոներին նաեւ ցուցադրվում էին երիտասարդ նկարիչների
աշխատանքները:
Դասական երաժշտության փառատոնի հինգերորդ կանգառը Գյումրու քաղաքապետարանի
ճեմասրահում էր: Բացվեց ՀԳՊԱ ԳՄ շրջանավարտ Արտաշես սրկ. Աջապահյանի
«Վասն հայրենյաց» խորագրով անհատական ցուցահանդեսը: Նկարների վառ
գույներին միահյուսվեցին Առնո Բաբաջանյանի ու Արամ Խաչատրյանի ստեղծագործությունները՝
Գյումրու արվեստի ու երաժշտական դպրոցների սաների կատարմամբ:
Արտաշես սարկավագի նկարներում Շիրակի գույներն են՝ պայծառ ու հարուստ
ներկապնակով: Նկարել սկսել է մանկուց: Դպրոցն ավարտելուց հետո ուսանել
է Գեղարվեստի ակադեմիայի Գյումրու մասնաճյուղում: Նրան ճանաչողները
հատկապես նշում են վերջինիս աշխատասիրությունը, նկարելու մեծ ցանկությունը,
կատարելագործվելու ձգտումը:
Սակայն
Արտաշեսը, անկախ ամեն ինչից, միշտ ցանկացել է ծառայել Աստծուն: Նա
մանկուց երազում էր ուսանել Գեւորգյան Հոգեւոր Ճեմարանում: Տարիներ
անց, արդեն 25 տարեկանում, սովորեց քահանայից լսարանում եւ, ավարտելով
այն, ծառայության անցավ Շիրակի թեմում:
Նկարել շարունակում է, ինչպես ինքն է նշում, «կտրվելով առօրյա հոգսերից»:
«Երբեմն ուզում ես արարչությամբ ապրել, իրական բնության մեջ ստեղծագործել,
լինել այնտեղ, որտեղ քիչ է մարդու բացասական ներգործությունը»,-
շարունակում է ասելիքը բարեշնորհ սարկավագը:
Միաժամանակ խոսում է արվեստի մարդու հոգսերից. «Առ եւ տուր… Այս
դարում գնահատվում է նյութականը, ոչ թե հոգեւորը, բարոյականը, գեղեցիկը,
այլ՝ նյութը: Գնեցիր նկարը, կախեցիր պատին, ցույց տվեցիր, որ այսինչ
մարդու կտավն է ու վերջ…Ցուցադրական է, ոչ թե բարոյապես արժեւորված:
Արվեստագետը նկարներով դաստիարակում է, ստեղծում արժեք: Այն մարդու
միջոցով է ծնվում: Իսկ երբ ամեն ինչ գումարային է դառնում, մնում
են միայն կենցաղային հոգսերը: Այդ պատճառով էլ Գեղարվեստի ակադեմիան
ավարտողների մեծ մասը հեռանում է կտավից:
Նկարիչը, ընդհանրապես արվեստագետը, ամեն մի դարաշրջանում տեսնում
է ժամանակի խնդիրներն ու բարձրաձայնում: Որպեզի ասվածն առավել պատկերավոր
լինի, այն կարող եք նմանեցնել նավի առագաստի գագաթին կանգնած մեկին,
ով տեսնում է, թե ալիքը որ կողմից է գալիս ու զգուշացնում է, որպեսզի
նավը հեշտ կառավարվի: Արվեստագետի դերն առագաստի գագաթին կանգնած
մարդու դերն է, ով ավելի շատ է տեսնում եւ զգուշացնում մյուսներին»:
Իսկ այն հարցին, թե ինչպե՞ս որոշեց դառնալ հոգեւորական, պատասխանում
է շատ անկեղծ ու բովանդակալից. «Աստծուն ծառայելն իմաստն է կյանքի,
հնարավորություն է նաեւ տրվել ազատության, բայց կա ընտրության կամք»:
Գյումրու քաղաքապետարանի կազմակերպած «Արթ շաբաթ»-ն Արտաշես սրկ.
Աջապահյանի եւ մյուս երիտասարդ նկարիչների համար ճանաչելի դառնալու
եզակի հնարավորություններից է: Ցուցադրված կտավները մեկ ամիս կմնան
քաղաքապետարանի ճեմասրահում:
ԱՆԱՀԻՏ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
ԼՈՒՍԱՆԿԱՐՆԵՐԸ՝ ՀԵՂԻՆԱԿԻ
>>>
|
|