Ի՞ՆՉ
Է ՍԵՐԸ
րտսեր
դասարանի աշակերտներից մեկը հարցրեց ուսուցչուհուն.
- Սերն ի՞նչ է:
Ուսուցչուհին
զգաց, որ մյուս երեխաներն էլ ուշադրությամբ լսում են, ուստի ինքը
պարտավոր է ազնվորեն պատասխանել: Շուտով դասամիջոց էր, եւ նա երեխաներին
դպրոցի պարտեզ տարավ ու խնդրեց, որպեսզի նրանցից յուրաքանչյուրը
որեւէ բան բերի, որը կարտահայտեր նրանց սրտի սերը:
Երեխաները ոգեւորությամբ ցրվեցին ու երբ վերադարձան, ուսուցչուհին
ասաց.
- Այժմ, թող յուրաքանչյուրը ցույց տա, թե ինչ է բերել:
Առաջին աշակերտն ասաց.
- Ես ծաղիկ եմ բերել, այն շատ գեղեցիկ է:
Երկրորդն ասաց.
- Ես թիթեռ եմ բերել, տեսեք ի՜նչ գույնզգույն թեւեր ունի: Ես նրան
իմ հավաքածուի մեջ կդնեմ:
Երրորդն ասաց.
- Իսկ ես թռչնի այս հրաշք ձագուկին եմ բերել: Նա ընկել էր բնից:
Այդպես հերթով նրանք ցույց տվեցին, թե ինչ են հավաքել պարտեզում:
Երբ բոլորն ավարտեցին ցուցադրությունը, ուսուցչուհին նկատեց, որ
մի աղջիկ ոչինչ չէր բերել եւ այդ պատճառով իրեն վատ էր զգում: Նա
հարցրեց աղջկան.
- Իսկ դու ոչինչ չգտա՞ր:
Աղջիկը շիկնելով պատասխանեց.
- Ներեցե՛ք ինձ: Ես տեսա ծաղիկը, զգացի դրա բույրը, ցանկացա պոկել,
բայց հետո որոշեցի ձեռք չտալ, որպեսզի բույրը տարածվի ողջ այգում:
Թիթեռնիկին էլ տեսա, բայց նա այնքան երջանիկ էր թվում մի ծաղկից
մյուսը թռչելիս, որ չհամարձակվեցի բռնել նրան: Բնից ծառի ճյուղերին
ընկած ձագուկին եւս տեսա, բայց երբ բարձրացա ծառի վրա ու տեսա նրա
մոր տագնապով լի աչքերը, նախընտրեցի նրան իր բույնը վերադարձնել:
Բայց ես ինձ հետ բերել եմ ծաղկի բույրը, թիթեռի ազատությունն ու
ձագուկի մոր երախտագիտությունը: Դրանք ինչպե՞ս կարող եմ ցույց տալ:
Ուսուցչուհին գովեց աղջկան ու բացատրեց երեխաներին, որ սերն այն
վեհ զգացումն է, որ կարելի է միմիայն սրտում պահած բերել:
>>>
|
|