«ՔԱՋՈՒԹԵԱՄԲ
ՄԻԱՅՆ ՄԵՌՑՈՒՔ, ԶԱՆՈՒՆ ԵՒ ԶՈԳԻՍ Ե
ՒԵԹ ԺԱՌԱՆԳԵՍՑՈՒՔ…»
ՈԳԵԿՈՉՎԵՑ ՍՐԲՈՑ ՎԱՐԴԱՆԱՆՑ ՀԻՇԱՏԱԿԸ
«Նոքա են, որ չարչարեալք վասն Տեառն իւրեանց
մեռան, եւ ի կենդանութիւն փոխեցան, եւ զանուն եւ զօգուտ պտղոց իւրեանց
քաջութեան յաշխարհի թողին»:
ԱԳԱԹԱՆԳԵՂՈՍ
այոց
ազգային գիտակցության հիմքը հայրենիքի գաղափարն է, որ հետեւողական
հաջորդականությամբ արծարծվել է մեր պատմության բոլոր փուլերում:
Վարդանանք մեր ժողովրդի այն զավակներն են, ովքեր, իրենց ապրած կյանքով,
կենդանի քարոզ եւ անգերազանցելի օրինակ ապահովեցին առարկայականորեն՝
համաձայն Տիրոջ խոսքի, որ «եթե հավատաք, ավելի մեծ գործեր պիտի կատարեք»:
Վարդանանք կենդանի նահատակությամբ համալրեցին Քրիստոսի ավետարանական
հրավերը. «Եվ մարդն այնպես սիրեց Աստծուն, որ ինքն իրեն չխնայեց»
(Հովհ. Գ 16): Այս իրողությունը կասկածի ենթարկելը մեզ համար հավասարարժեք
է ճշմարտությունն ուրանալուն:
Սուրբ Վարդանանց տոնը խնկելի հիշատակն է, հանուն հավատքի եւ հայրենյաց
451 թ. Սասանյան Պարսկաստանի դեմ մղված, Ավարայրի ճակատամարտում
ընկած 1036 նահատակների: Այս տոնն իր խորհրդի մեջ միավորել եւ պահպանել
է ամենակարեւորը՝ ժամանակների կապը: Ահավասիկ այն շարժումը, որ ըստ
էության ընդգրկել է մեր ժողովրդի բոլոր շերտերը եւ հայտնի է Ղեւոնդյանց
եւ Վարդանանց պատերազմ անունով, անշուշտ մնում է ամենաինքնօրինակն
ու ամենալուսավորը. «Սուրբ Հովսեփն ու Սուրբ Ղեւոնդը խրատեցին, ամրապնդեցին
եւ բոլորին Քրիստոսի զինվորը դարձրին, այնպես որ կարելի էր զարմանալ
նրանց աներկյուղ համարձակության վրա…» (Եղիշե):
Ճիշտ
է՝ հայերը պարտվեցին այդ կռվում, սակայն հաղթանակն այստեղ շատի ու
քչի մեջ չէ, այլ ոգու ու շնչի: Ս. Վարդանանք իրենց սրբազան արյամբ
ոռոգեցին Ավարայրը՝ ի գին արյան փաստելով, որ այս աշխարհի ուժը տեղի
է տալիս, երբ նրան հակադրվում է հոգու զորությունը: Վարդանանց պատերազմն
ավարտված չէ, շարունակվում է նաեւ այսօր, շարունակվում է մղվել բոլոր
նրանց դեմ, ովքեր ուզում են վերացնել հայ ազգի ոգին՝ Հայոց Եկեղեցին:
Եվ այդ շարունակվող պատերազմի ընթացքում մեզանից յուրաքանչյուրը
պարտավոր է իրեն համարել եւ զգալ իբրեւ Վարդանանց հետեւորդ, քաջ
Վարդանի արժանի զինվոր:
Արդ, թող մեր պատմության մեջ հավիտյան պայծառ մնան Վարդանանց պատկերն
ու նրանց արթնացրած գաղափարը, եւ թող նրանց ազդեցությամբ շարունակ
ոգեւորվեն ճշմարիտ քաջությունն ու իմաստությունը:
ՀԻՇԱՏԱԿԻ ՍՈՒՐԲ ՊԱՏԱՐԱԳ
Բուն Բարեկենդանին նախորդող հինգշաբթի օրը՝ փետրվարի 28-ին, վերստին
ղողանջեցին հայոց եկեղեցիների զանգերը՝ ի լուր ամենքի ավետելով Վարդանանց
Սուրբ Նահատակների պատգամը, որ է «Մեր օրինակը հիշելով՝ ամուր պահեք
մեր հայրերի ճշմարիտ հավատքը եւ սիրեցեք միմյանց…»:
Առաջնորդանիստ Սուրբ Աստվածածին մայր եկեղեցում եւս մատուցվեց հիշատակի
Սուրբ եւ անմահ Պատարագ: Օրվա պատարագիչն էր Տ. Թաթուլ ավագ քհն.
Հակոբյանը:
Հընթացս սրբազան արարողակարգի՝ «Հայր մեր»-ից առաջ, «Վասն հաւատոյ
եւ վասն հայրենեաց» բնաբանով ոգեշունչ քարոզով դիմելով ներկաներին,
պատարագիչ Տեր Հայրն ի մասնավորի շեշտեց, որ իմացյալ մահով, հայրենասիրական
խոսքի ուժով Հովսեփ Կաթողիկոսն ու Ղեւոնդ Երեցն իրենց հետեւից մարտի
տարան հայ ժողովրդին եւ կոչ արեց ներկա սերնդին՝ հետ չմնալ մեր փառապանծ
նախնիներից:
Սրբազան արարողակարգի ավարտին կատարվեց Հայրապետական մաղթանք՝ ի
պատիվ Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Բ Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի անվանակոչության:
ԱԼՎԱՐԴ ԿԱՂԶՎԱՆՑՅԱՆ
ԼՈՒՍԱՆԿԱՐՆԵՐԸ՝ ԼԵՆԱ ՄԱՐԳԱՐՅԱՆԻ
>>>
|
|