| ՍԻՐՈՂ
ՍԻՐՏԸ
 ի
գյուղում հայր ու որդի էին ապրում եւ զբաղվում հողագործությամբ:
Հող էին մշակում, բանջարեղեն աճեցնում եւ վաճառում դրանք: Սովորաբար
բերքն այնքան էլ առատ չէր լինում, բայց բավարար էր ապրուստի համար:
 Մի
անգամ ոստիկանները հայտնվեցին նրանց տանը, եւ որդուն գողության մեջ
մեղադրելով՝ տարան իրենց հետ:
Վշտացած հայրը միայնակ մնաց եւ որդին շուտով նամակ ստացավ նրանից:
Հայրը գրում էր, որ ո՛չ ուժ, ո՛չ էլ առողջություն ունի ապագա բերքն
աճեցնելու համար: Եվ նույնիսկ հողը փորել եւ կարտոֆիլ տնկել չի կարող:
Եվ որքա՜ն լավ կլիներ, եթե որդին իր կողքին լիներ ու օգներ իրեն:
Սովորաբար բարի եւ հոգատար որդին, պատասխան նամակում, վերջին բառերով
նախատում էր հորը եւ արգելում որեւէ աշխատանք սկսել բանջարանոցում:
Նրա խոսքերով այնտեղ զենք էր թաքցված եւ ոչ մի դեպքում չէր կարելի
հողին ձեռք տալ:
Շուտով ոստիկանները կրկին հայտնվեցին գյուղում: Նրանք ծերունու ողջ
հողամասը թիզ առ թիզ փորեցին, սակայն, ոչինչ չգտնելով, զայրացած
հեռացան: Իսկ հայրը մի նամակ էլ ստացավ որդուց, ուր գրված էր. «Հայրի՛կ,
հողն այժմ փորված է, եւ դու կարող ես կարտոֆիլդ տնկել: Այստեղից
այսքանը կարող էի անել: Ես քեզ սիրում եմ»:
Երբ սիրում ես ինչ-որ մեկին, միշտ նրան օգնելու միջոց կգտնես:
>>>
|
|
