ՏՅԱՌՆԸՆԴԱՌԱՋԻ
ՏՈՆԸ ՍՈՒՐԲ ՀԱԿՈԲ ԵԿԵՂԵՑՈՒՄ
յառնընդառաջը
Հայ Եկեղեցու անշարժ տոներից է եւ նշվում է Քրիստոսի Ծննդից 40 օր
հետո՝ փետրվարի 14- ին: Տոնի ծիսական արարողություններն սկսվում
են փետրվարի 13-ի երեկոյան ժամերգությամբ, այնուհետեւ կատարվում
է նախատոնակ, որի ընթացքում երգվում է «Լույս զուարթ» շարականը:
Նախատոնակին բնորոշ է եկեղեցու ջահերը, մոմերը կամ ճրագները վառելը՝
որպես օրինակ երեկոյան ժամին Քրիստոսի տաճար գալուն:
Ամեն տարվա նման՝ այս տարի նույնպես Գյումրու Սուրբ Հակոբ եկեղեցում
փետրվարի 13-ին, երեկոյան ժամերգության ընթացքում, կատարվեց անդաստանի
կարգ: Սուրբ Խաչով եւ Սուրբ Ավետարանով օրհնվեցին երկրի չորս կողմերը,
իսկ հավարտ ժամերգության եկեղեցու հոգեւոր հովիվ Տ. Վարուժան քհն.
Տերտերյանը հավատացյալներին հրավիրեց Ս. Հակոբ եկեղեցու բակ, ուր
վառվեց ավանդական խարույկը:
Այնուհետեւ
ներկաները հրավիրվեցին մասնակցելու ժողովրդական տոնախմբությանը,
որը կազմակերպել էր Ս. Հակոբ եկեղեցու մշակութային բաժինը: Խարույկ
վառելը եւ նրա շուրջը պտտվելը կամ վրայից ցատկելը Տյառնընդառաջի
տոնի ժողովրդական ավանդույթներից է: Կրակի վրաից նախ ցատկում են
նորապսակները, ապա նրաց հարազատները, բարեկամները: Համարվում է,
որ կրակի վրայից ցատկելը հեռու է պահում հիվանդություններից անհաջողություններից
եւ վատ երեւույթներից:
Սակայն Տյառնընդառաջի տոնի խարույկն այլ իմաստ ու խորհուրդ ունի:
Նախ, ինչպես Գրիգոր Տաթեւացին է բացատրում, ջահեր վառելը խորհրդանշում
է Երուսաղեմի բնակիչների` քառասնօրյա Հիսուսին ջահերով ու ճրագներով
ընդառաջ դուրս գալը:
Փետրվարի 14-ին՝ Տյառնընդառաջի տոնի ուրախ առիթով, Ս. Հակոբ եկեղեցում
մատուցվեց Սուրբ եւ անմահ Պատարագ: Օրվա պատարագիչն էր Տ. Ռուբեն
քհն. Գալստյանը: Սրբազան արարողության ընթացքում՝ «Հայր մեր»-ից
առաջ, օրվան պատշաճող հանգամանալից քարոզ խոսեց եւ տոնի խորհուրդը
մեկնեց պատարագիչ Տեր Հայրը:
ԼՈՒՍԻՆԵ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ
>>>
|
|