| ՎԱՃԱՌԱԿԱՆԸ
 րաբական
մի քաղաքում Իսմայիլ անունով մի վաճառական էր ապրում: Ամեն անգամ,
որեւէ ապրանք վաճառելիս, նա անպայման հաշվի մեջ մի քանի դրահմով
խաբում էր գնորդին: Եվ նրա ունեցվածքը բավականին աճել էր:
 Սակայն
նրա զավակները հիվանդ էին, եւ նա մեծ գումարներ էր ծախսում բժիշկների
ու դեղորայքի վրա: Իսմայիլը որքան ավելի էր ծախսում երեխաների բուժման
համար, այնքան ավելի էր խաբում իր գնորդներին: Բայց որքան ավելի
էր խաբում գնորդներին, այնքան ավելի էին հիվանդանում երեխաները:
Մի անգամ, երբ վաճառականը միայնակ նստած էր իր կրպակում եւ խիստ
անհանգստանում էր զավակների համար, նրան թվաց, թե մի պահ երկինքը
բացվեց: Նա աչքերը վեր հառեց, որպեսզի տեսնի, թե ինչ է այնտեղ կատարվում
եւ տեսավ, որ հրեշտակները կանգնել են մի հսկայական կշեռքի առջեւ,
որը կշռում է այն բոլոր բարիքները, որ Աստված շնորհում է մարդկանց:
Եվ ահա, հասավ Իսմայիլի ընտանիքի հերթը: Երբ հրեշտակներն սկսեցին
առողջություն կշռել նրա զավակների համար, կշեռքի նժարի վրա ավելի
քիչ առողջություն դրեցին, քան կշռաքարերն էին: Զայրացավ Իսմայիլն
ու ցանկանում էր բղավել հրեշտակների վրա, բայց նրանցից մեկը շրջվեց
դեպի նա ու ասաց. «Չափը ճիշտ է, ինչո՞ւ ես բարկանում: Մենք քո երեխաներին
չենք տալիս այնքան, որքան դու քո գնորդներին չես տալիս»:
Իսմայիլը վեր ցատկեց տեղից՝ ասես սրով խոցված լիներ: Նա դառնորեն
զղջաց իր գործած ծանր մեղքի համար: Այդ օրվանից Իսմայիլը ոչ միայն
ճիշտ էր կշռում, այլեւ միշտ մի փոքր ավելի էր դնում նժարին, իսկ
իր կատարածի արդյունքը տեսնում առողջացող երեխաների վրա:
>>>
|
|
