| ՀԱՅՈՑ
ԵԿԵՂԵՑԻՆԵՐՈՒՄ ԿԱՏԱՐՎԵՑ ՀՈԳԵՀԱՆԳՍՏՅԱՆ ԿԱՐԳ ՄԵԾԱՆՈՒՆ ՀԱՅՈՐԴՈՒ ՀՈԳՈՒ
ԽԱՂԱՂՈՒԹՅԱՆ ՀԱՄԱՐ
 ոկտեմբերի
6-ին Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու առաջնորդանիստ բոլոր եկեղեցիներում
կատարվեց հոգեհանգստյան արարողություն` աշխարhահռչակ հայորդի, Հայաստանի
ազգային հերոս Շառլ Ազնավուրի հոգու հանգստության համար: Հոգեհանգստյան
կարգ կատարվեց նաեւ Գյումրու Ս. Աստվածածին առաջնորդանիստ եկեղեցում`
Տ. Շիրակ ավ. քհն. Առաքելյանի եւ Տ. Թաթուլ ավ. քհն. Հակոբյանի հանդիսապետությամբ:
 Գյումրի
քաղաքը եւ հայ ժողովուրդը մեծ ափսոսանքով ու ցավով էր սգում սիրելի
հայրենակցի կորուստը, ով, հայրենիքից դուրս գտնվելով, երբեք չդադարեց
հայ լինելուց:
ԱԶՆԱՎՈՒՐԻ ՄԱՍԻՆ
Շառլ Ազնավուրը (Շահնուր Վաղինակ Ազնավուրյան) ծնվել է 1924 թ. մայիսի
22-ին, Փարիզի Սեն Ժերմեն դե Պրե թաղամասում, հայ գաղթականներ Միշա
եւ Քնար Ազնավուրյանների ընտանիքում: Արմատներով էրզրումցի հայրը
ծնվել էր Ախալցխայում, իսկ մայրը՝ Քնար Բաղդասարյանը, Իզմիրից էր:
Նա հայոց ցեղասպանության ականատեսներից էր: Հայրը երիտասարդ տարիքում
մեկնում է Ստամբուլ` երգելու, ուր եւ ծանոթանում է Շառլի մոր հետ
եւ ամուսնանում: Հետագայում` հայերի նկատմամբ թուրքերի կողմից հետապնդումներ
սկսվելու ժամանակ, հայրը կարողանում է ընտանիքով տեղափոխվել Ֆրանսիա,
քանի որ ռուսական անձնագիր ուներ: Այստեղ Էլ ծնվում է փոքրիկ Շառլը:
Հայրը Ֆրանսիայում երգում էր հայ եւ ռուս էմիգրանտների համար եւ
այդ գումարներով հետագայում կարողանում է իր սեփական սրճարանը բացել:
Պատանի Շառլն սկսում է երգել բարերում` իր ընկեր Պիեռ Ռոշի հետ:
Սկզբնական շրջանում հաջողություն չի ունենում: Հանրությունը եւ բժիշկները
նրան համոզում են, որ նման ձայնով երբեք հաջողության չի հասնի: Սակայն
Էդիտ Պիաֆը կարողանում է ճիշտ գնահատել Ազնավուրի տաղանդը եւ նրա
հանար ճանապարհ է բացում դեպի մեծ բեմահարթակներ: Ազնավուրը կարողանում
է իր երգերով արտահայտել ժողովրդի սրտից բխող զգացմունքները եւ գրավում
նրանց սրտերը: Նրան համարում են Ֆրանսիայի ձայնը: Շառլը դառնում
է 20-րդ դարի լավագույն շանսոնյեն:
Երգիչն իր կյանքի շրջադարձային փոփոխություններից է համարում 1988
թ. Սպիտակի ավերիչ երկրաշարժը: Նա հասկանում է, որ հայրենակիցներն
իր կարիքն ունեն եւ մեկնում է աղետի էպիկենտրոն, հանդիպում ժողովրդի
հետ: Կիսելով նրանց ցավը` մխիթարում է վշտահար ժողովրդին: Մեծանուն
հայը համոզված էր, որ ամեն առավոտ իր հետ նոր հույս է բերում: «Հայրս
միշտ ասում էր` վաղն Աստված կտա: Չգիտեմ արդյոք ես հավատացյալ եմ,
թե ոչ, բայց միշտ վստահ եմ եղել, որ վաղվա համար Աստված հոգացել
է»,- հիշատակում էր Ազնավուրը:
Երկրաշարժից տուժածներին օգնելու նպատակով Ազնավուրը հիմնում է բարեգործական
ընկերություն՝ «Ազնավուրը Հայաստանի համար», որին մասնակից են դառնում
շուրջ իննսուն ֆրանսիացի երգիչներ: Արտերկրում ապրող հայերը եւս
միավորվում են նրա հետ` այդ ցավը կիսելու ակնկալիքով:
Ազնավուրն ակտիվորեն պայքարում էր ցեղասպանության ճանաչման համար:
Պատմում էր, թե մայրը միշտ հակված էր այն տեսլականին, որ պետք է
Թուրքիան համարձակություն ունենա ճանաչել կատարվածը, ներողություն
խնդրել եւ հատուցել պապերի գործած մեծ հանցանքի համար: Միայն այդպիսով
կվերանա երկու ժողովուրդների միջեւ ատելությունը եւ կսկսվեն նոր
հարաբերություններ:
Ազգային հերոս Շահնուր Վաղինակ Ազնավուրյանի մահը մեծ կորուստ է
հայ ժողովրդի համար: Սակայն այն լոկ ֆիզիկական բաժանում է, քանզի
Ազնավուրի հիշատակը միշտ անմահ է յուրաքանչյուր հայորդու սրտում:
ԱՐՄԵՆ ՍՐԿ. ԻՍԱՀԱԿՅԱՆ ԼՈՒՍԱՆԿԱՐԸ՝ Գ. ՂԱԶԱՐՅԱՆԻ
>>>
|
|
