արունակվում
է սոցիալ- կրթական կենտրոնի եւ «Դեպի Հայք» կազմակերպության համագործակցությունը:
Մեր հայրենակից երիտասարդներն աշխարհի տարբեր ծայրերից ժամանում
են հայրենիք՝ իրենց գիտելիքներն ու փորձը, կարողություններն ու հմտությունները,
ուժերի ներածին չափով, ի նպաստ դնելով Հայաստանի տարբեր համայնքների
ու կազմակերպությունների զարգացմանը եւ մեկնում՝ նախնյաց երկրից
մի պատառ իրենց սրտում պահելով ու փայփայելով:
Այս անգամ ներկայացնում ենք երկու երիտասարդների՝ մասնագիտությամբ
կենսաբան-քիմիկոսներ Անդրե Շաբազյանին, ով եկել է ԱՄՆ-ից, եւ Արման
Օզչելիքին՝ Հոլանդիայից: Երիտասարդները մինչ Գյումրի գալն աշխատել
են Երեւանում՝ Կենսաբանության ինստիտուտում, այժմ արդեն, որպես մանկավարժներ,
իրենց գիտելիքներն են փոխանցում սոցիալ-կրթական կենտրոնի սաներին:
Անդրեն ավարտել է Կալիֆորնիայի պետական համալսարանը, մտադիր է աշնանը՝
վերդառնալուց հետո, ուսումը շարունակել մագիստրատուրայում: Ժպիտով
նշում է, թե որքան տարբեր են Հայաստանի երկու քաղաքները՝ Գյումրին
ու Երեւանը: «Գյումրին իսկական Հայաստան է՝ ավանդական ու պահպանողական,
ջերմ ու հյուրընկալ»,- համեմատում է երիտասարդ կենսաքիմիկոսը:
Ամստերդամի
«Ինհոլանդ» համալսարանի շրջանավարտ Արման Օզչելիքի համար խիստ կարեւոր
է կենտրոնում ձեռք բերած աշխատանքային փորձը, քանզի մտադիր է, մեկնելուց
հետո, դասավանդել: Երիտասարդ մասնագետները զարմանքով են խոսում կենսաքիմիայի
ոլորտում մեր երկրի սահմանափակ ռեսուրսների, լաբորատորիաների ու
սարքավորումների բացակայութան, բայց միեւնույն ժամանակ առաջադեմ
մտքի ու մարդկային անփոխարինելի ներուժի մասին: Արմանի խոսքերով՝
եվրոպացի գիտնականները «երես առած են», ոչ մի բանի կարիք չունեն,
մինչդեռ Հայաստանում այդքան զարգացած ու առաջադեմ գիտնականները միջոցներ
չունեն հետազոտությունների եւ գիտական աշխատանքների համար:
Կենտրոնը երիտասարդներին շատ է դուր եկել: Երեխաների հետ աշխատանքն
ուսուցողական է նաեւ նրանց համար, թեեւ Արմանն ափսոսում է, որ շուտ
է մեկնելու եւ քիչ ժամանակ ունի վայելելու մանկավարժի՝ իրեն այդքան
հաճելի կարգավիճակը:
Այն հարցին, թե ունե՞ք արդյոք տեսլական՝ ապագայում հայրենիք վերադառնալու,
երիտասարդները միակարծիք են՝ Հայաստանը յուրաքանչյուր հայի տունն
է, որտեղ էլ նա ապրի ու աշխատի:
արունակվում
է սոցիալ- կրթական կենտրոնի եւ «Դեպի Հայք» կազմակերպության համագործակցությունը:
Մեր հայրենակից երիտասարդներն աշխարհի տարբեր ծայրերից ժամանում
են հայրենիք՝ իրենց գիտելիքներն ու փորձը, կարողություններն ու հմտությունները,
ուժերի ներածին չափով, ի նպաստ դնելով Հայաստանի տարբեր համայնքների
ու կազմակերպությունների զարգացմանը եւ մեկնում՝ նախնյաց երկրից
մի պատառ իրենց սրտում պահելով ու փայփայելով: 
Ամստերդամի
«Ինհոլանդ» համալսարանի շրջանավարտ Արման Օզչելիքի համար խիստ կարեւոր
է կենտրոնում ձեռք բերած աշխատանքային փորձը, քանզի մտադիր է, մեկնելուց
հետո, դասավանդել: Երիտասարդ մասնագետները զարմանքով են խոսում կենսաքիմիայի
ոլորտում մեր երկրի սահմանափակ ռեսուրսների, լաբորատորիաների ու
սարքավորումների բացակայութան, բայց միեւնույն ժամանակ առաջադեմ
մտքի ու մարդկային անփոխարինելի ներուժի մասին: Արմանի խոսքերով՝
եվրոպացի գիտնականները «երես առած են», ոչ մի բանի կարիք չունեն,
մինչդեռ Հայաստանում այդքան զարգացած ու առաջադեմ գիտնականները միջոցներ
չունեն հետազոտությունների եւ գիտական աշխատանքների համար: 